een pittige wandeling

Het is 7.00 uur smorgens en we zitten in de bus..heb de hele nacht niet geslapen..omdat ik de vorige nacht er al om 21.00 uur in lag...

Ik zal weer eens de afgelopen drie dagen beschrijven wat we allemaal gedaan hebben.

Dinsdag zijn naar de beroemde todrakloof geweest. 
Soms is deze 20 à 30 meter breed. Zo mooi daar. We hadden een gids ingehuurd om ons de mooie plekjes te laten zien en te vertellen. Het doet me toch wel een beetje aan Frankrijk denken.na de kloof zijn we in een mooie palmoase gaan wandelen... Wat is dit toch een mooi gezicht. Allemaal kleine stukjes land wat heel oud is en dat op fam naar fam gaat.
Na de wandeling bracht hij ons na een cafeetje waar we een NOS NOS bestelde of een theetje. Ik sta er nog steeds versteld van dat je hier voor een cappuccino maar 80 ct hoeft te betalen en een thee 60 ct.

Na de koffie stop zijn we met hem meegegaan naar zijn huis/restaurantje en hebben daar een heerlijke berber omelet op. Wij noemen het een gewone boerenomelet maar het is toch altijd leuk als het in een tajine word geserveerd.

We mochten nog een half uurtje uitbuiken of door het plaatsje ait ouffie voordat onze reis naar het hotel weer vervolgd werd.

We komen elke x rond half vijf aan in het andere hotel. Dit keer in de dadeskloof het was weer een prachtig hotel..maaaar geen warm water...vreselijk het tweede hotel waar we geen warm water hebben. Maar wel een balkonneke. Met een uitzicht op een mooie berg/kloof. Het weer was heerlijk warm..dus yessss tijd voor een heerlijke koud biertje.

Savonds om 19.00 uur kwam de gids langs om de tocht die we volgende dag hadden gepland  te bespreken. Het zou een zware tocht worden van vijf uur.
We zouden om 08.00uur vertrekken en rond de lunch weer terug zijn. 

Iedereen was enthousiast drie mensen van de groep gingen niet mee ivm gezondheidsproblemen.

Na een goed (kuch kuch) ontbijt gaan we met onze Bergschoenen aan de waterflessen gevuld papieren zakdoekjes...en mijn bling bling armbandje om wat ik eerder tijdens de reis had gekocht.

Klokslag acht uur vertrekken we over de gewone weg richting het begin van de berg waar we dik 2 uur moeten klimmen.

Achter de huisjes door ..over het water heen ...over een berber bruggetje van zakken zand komen we in een verlaten dorpje...vervallen huisjes een vervallen moskeetje ...en daar gaan we de grote klim.

Ik loop helemaal achter met de reisleider Obbo en Ankie en Dominique ..sjok sjok sjok liep het ezeltje...zucht... Het valt me zwaar. De gids houd ons goed in de gaten. En verteld ons dat er een plantje is wat in d bergen groeit. Het lijkt op een heideplantje maar als je het plukt en het in je handen  
Wrijft het naar een soort Citroën/olijf ruikt..als je duizelig bent dan moet je hieraan ruiken dan wordt het weer minder.

Heerlijk om zoveel van de natuur te weten.  
Gelukkig hadden we vaak een waterstop anders had ik het nooit volgehouden. Hoe hoger we kwamen hoe moeilijker ik kon ademen. Van stapjes werd het voetje voor voetje en voordat ik het weet is het een half voetje...nog even en ik stond stil.
Halverwege de klim hoorde is Obbo zeggen dat het er stonk..maar ik kon er geen aandacht aan geven ik was teveel met mijn ademhaling bezig.

Een paar min later kwamen we een herder tegen met honderden geiten.zo schattig.

Op de top hijgend aangekomen hadden we een grote rust. Obbo haalde de doos met verse dadels die hij de dag tevoren had gekocht.
Na een kwartiertje rust liepen we weer verder. In de verte zagen we een nomaden gezin in de bergen.

De gids vroeg ons of wij daarna toe wilde gaan om een kopje thee te drinken.
En wie zijn wij om nee te zeggen.  We liepen richting de nomaden en je zag al dat ze druk in de weer gingen om op te ruimen en grote kleden op de grond te leggen, de gids riep al naar de vrouw of we welkom waren..en dat waren we.

Wat een belevenis...1 vrouw en 6 kinderen.  Een baby van 2 mnd zat in een doek op haar rug. Wat werden we warm binnen gehaald. Eerst mochten we geen foto's maken en daarna wel als we ze maar aan haar lieten zien. De kinderen scholen eerst in de grot van de berg. We mochten niet naar binnen dit was heel jammer er was nog een gat/hol en daar hoorde we het gemekker van een baby geitje. Dit was te zielig om te zien aan een meter groen touw was het vastgebonden aan zijn voorpoot. 

Voor d nomaden heel normaal maar voor ons....te zielig om naar te kijken.

Langzaamaan komen de kinderen naar buiten...en ik was op slag verliefd.. Er komt een meisje naar buiten ze was zo mooi ...haar mooie bruine huidskleur..met mooie lange wimpers. Als het kon had ik haar zo meegenomen.
De kinderen gaan daar niet naar school ze hebben daar ieder zijn taak zoals brandhout zoeken..brood maken water halen en dat is heel ver lopen en klimmen en nog meer van dat soort taken.

Ondertussen was moeders thee aan het zetten voor ons en kreeg ondertussen contact met dat mooie meisje. Iedereen haalde gelijk de koekjes uit de tas en de snoepjes voor de kinderen. Hoe blij kun je mensen maken met zoiets kleins.

De thee was klaar en er kwamen twee grote broden naar buiten met olie...de nomaden hebben al niet veel en toch kregen we alles.

Er werd een doos thee glaasjes ergens vandaan gerukt en iedereen had thee..toch een groep van 19 pers.
Na het tweede kopje thee ging onze tocht weer verder..ik kon mijn blik van het meisje niet afwenden. Ik keek naar mijn bling bling armbandje en ik twijfelde geen minuut. Ik deed het af en liep naarg  aïscha  want zo heette ze en maakte het gebaar dat ze het armbandje om moest doen.

Ik kan haast niet beschrijven wat er toen door mijn heen ging toen ik haar gezichtje zag...kippenvel moment hoe blij kun je zo'n meisje maken. Ik knipoog naar haar en ik krijg een knipoog met een mooie lach van haar terug.

Ik draai me om en laat haar achter en vervolg de wandeltocht.

Nu was het de vraag nemen we de ruwe terugweg of de makkelijke...iedereen was het erover eens.
De ruwe ruige tocht...EN dat was het. We moesten flink dalen en tijdens het dalen vind ik slakkenhuisjes wat heel raar is want hier is honderden jaren geen water geweest dus misschien iets uit de oertijd!!! Wie ben ik om het te laten liggen...het zit dus in mijn tas om hopelijk heel mee naar huis te nemen.

Beneden in het dal aangekomen even op adem komen. Plaspauze en wat water drinken en tjop tjop we krijgen nu de ruwe tocht. Het begint makkelijk met alleen maar over wat keien en dan hoppa klauteren op benen steunen van de gids als we op een rots zitten en naar beneden moeten glijden.. Over water heen.. Elkaar goed vasthouden want als je dat niet doet dan kon je uitglijden en in het water terecht komen. En dit hebben vaak moeten doen. Totdat Josti haar enkel verzwikte.. Zo sneu de gids heeft op alle mogelijke wijze haar geholpen om haar van de moeilijke punten op zijn rug te laten zakken. De rugtas van haar tilde hij en de stok die hij had kreeg Josti. Naar een uur kwam het leuke gedeelte. De schoenen moesten uit en jammer dan de boek werd nat we moesten door een waterpoel heen wat erg bruin gekleurd was.

Was het erg...nee het was een heerlijke verkoeling van de voeten. De tocht duurde en duurde..totdat we bij het water waren bij het hotel...weer moesten we erdoorheen. De schoenen gingen uit..de slippers gingen aan en een rits van vier pers gingen we door het water heen. Zo bruin net als cappuccino zo zag het water eruit. Was een leuke ervaring maar nu Josti. De gids deed een poging hij nam haar op zijn nek...en ja hoor je raad het al...na 5 pasjes gezet te hebben zakte hij langzaam door zijn knieën. Jammer mislukt ze stonden op en Josti liep voorzichtig door het water.

Dit had een tocht moeten zijn van ongeveer vier à vijf uurtjes maar we hebben er iets langer erover gedaan. We waren pas om half drie terug bij het hotel. Een tocht van 6,5 uur.
Hoppa in the pocket.

Op naar weer een mooi beleving met een jeep door de jebel sahro.